ناهید همت آبادی: سوگواران روز عاشورا

شنبه، ۰۴ آذر ۱۳۹۱ / ۲۴ نوامبر ۲۰۱۲


همه ساله ظهر عاشورا پس از آنکه از تماشای تعزیه بر می گشتیم، مادرم بی هیچ اعتنا و توجه به حال من که حین تماشای صحنه های آن بار ها از شدت هراس و احساس گریسته و دچار ضعف شده بودم، مثل آدم های گرسنه یا حریص به سوی خانه همسایه می دوید تا نهار روز عاشورا را از دست ندهد. بعد هم که با غذای قیمه نذری توی یک قابلمه قرشده برمی گشت، همه ما را مجبور می کرد تا لقمه ای از آن بخوریم و خواندن زیارت نامه ظهر عاشورا و دعای آن را هم فراموش نکنیم که هر سه ثواب دارد. آنوقت پدرم تا غروب و انجام مناسک خانوادگی شام غریبان ـ که همه اهل خانه را وا میداشت دور تا دور اتاق پنجدری بنشینند، edame az in link http://www.hambastegimeli.com/index.php?option=com_content&view=article&id=38577:2012-11-24-09-57-14&catid=11:2009-09-22-08-59-59&Itemid=15