کوه موش زایید و مجلس آخوندی قانون احزاب تصویب کرد. بر اساس بند الف ماده 4 این قانون، هیأت مؤسس و اعضای حزب باید «اعتقاد و التزام عملی به قانون اساسی و ولایت مطلقه فقیه» داشته باشند. آنها همچنین نباید از «سوء پیشنیه کیفری» برخوردار باشند.
بر اساس این قانون سرهم بندی شده توسط مجلس ارتجاع، فرد یا جریانی که بخواهد حزب تأسیس کند باید امتحان التزام عملی به قانون اساسی و ولایت مطلقه را در تشدید سرکوب و اختناق مردم پس بدهد، چرا که نظام آخوندی فقط از طریق مشارکت در سرکوب و اختناق است که می تواند التزام عملی فرد یا جریانی را به ولایت مطلقه فقیه امتحان کند و فرد نیز از این طریق است که می تواند التزامش را ثابت کند. تازه چنین فردی به این وسیله فقط موفق به اثبات التزام عملی به ولایت مطلقه فقیه می شود و هنوز 50درصد راه باقی مانده است که آن اثبات اعتقاد به همین اصل است. حالا چگونه؟ این دیگر سؤالی است که باید از تصویب کنندگان این قانون پرسید.
بر اساس قانون دست پخت مجلس ارتجاع، فقط باندها و دسته جات درونی رژیم که شناسنامه ولایی دارند اجازه فعالیت پیدا می کنند.
طبعاً این دسته جات و باندها نیز در فعالیت حزبی وظیفه ای جز تحکیم پایه های ولایت از طریق سرکوب مردم ندارند. مرامنامه و شناسنامه این به اصطلاح احزاب باید مرامنامه و شناسنامه کامل و خلص ولایی باشد. !
آش قانون احزاب رژیم آن قدر شور است که سر و صدای باند رفسنجانی - روحانی را درآورده است و روزنامه اعتماد وابسته به این باند 25تیر 93 در مورد این دست پخت مجلس رژیم می نویسد: ”در کشوری که از یک سو زمینه های فرهنگی برای فعالیت حزبی فراهم نیست و از سوی دیگر کار حزبی برای فعالان این حوزه توأم با هزینه های فراوان بوده است، تصویب چنین قانونی نه تنها به ایجاد انگیزه لازم برای فعالیت حزبی نمی انجآمد بلکه غلبه نگاه سلبی و امنیتی بر این قانون به حدی است که اندک فعالان این حوزه عطای کار را به لقای آن خواهند بخشید“.
حرف این روزنامه حرف ”معارضان نظام و براندازان نظام!“ نیست که قانون احزاب نظام ولایت، قانونی ضدمردمی و سرکوبگرانه می دانند.
روزنامه وابسته به باند رفسنجانی- روحانی، نظرگاه باندی را در مورد قانون احزاب منعکس می کند که یکی از سرانش (رفسنجانی)، ولایت فقیه و ”مقام عظمای“ ولایت را عمود خیمه نظام نامید و هم اکنون نیز سرباند دیگرش (آخوند حسن روحانی) ولی فقیه را ”بهترین نعمت“ برای خودش و نظام آخوندی توصیف می کند و در دیدار با فرماندهان نیروهای مسلح تحت امر ولی فقیه با مجیز گویی از خامنه ای می گوید: «خداوند نعمت رهبری فقیه و مجتهد که از روز اولی که با ایشان آشنا شدم در مسیر تقوا و تواضع بوده اند را به کشور و نیروهای مسلح داده است».
بنابراین قانون احزاب رژیم آن قدر مسخره است که روزنامه های باند معتقد به ”اصل مترفی ولایت فقیه!“ نیز آن را دست می اندازند و به سخره می گیرند.
روزنامه دیگری از این باند که التزام قلبی و عملی به ”ولایت مطلقه فقیه“ دارد نیز دادش از قوانین مصوب مجلس رژیم بلند شده است که: ”ملت (بخوانید باند رفسنجانی- روحانی) به سادگی تن به تحمل هنجارهای تحمیلی نخواهد داد. به نظر می رسد که طرح و تصویب قوانین سلبی با در نظرگرفتن ضمانتهای اجرایی سفت وسخت و جریمه نقدی و... ، نتواند در حوزه فرهنگ اثرگذارباشد“. (ابتکار25تیر93)
همین روزنامه حامی حکومت روحانی به تنفر مردم از قوانین تحمیلی رژیم اشاره می کند و می نویسد: ”مردم کمترین رغبت را به پایبندی به این قوانین دستوری و سلبی نشان می دهند. نمایندگان باید توجه داشته باشند که واکنش شوخ طبعانه مردم به طرحهای مجلس پیام مهمی برای آنان دارد؛ مردم به جای رعایت این قوانین با آنها شوخی می کنند، از آنها کاریکاتور می کشند و جوک میýسازند!“
آری، همان طور که این روزنامه حکومتی اذعان می کند، مردم ایران وقعی به قوانین این چنینی رژیم نمی گذارند و قوانین پوشالی و ضدمردمی این نظام، خصوصاً قانون احزاب را به سخره می گیرند و به گفته این روزنامه (ابتکار) ”کاریکاتو رمی کشند و جوک می سازند“.
به راستی که قوانین رژیم خصوصاً قانون احزاب آن شایسته تمسخر عموم مردم ایران است و نظام ولایت و مجلس رژیم نیز شایستگی جز لعن، نفرت و تمسخر مردم میهنمان را ندارند.
شورای ملی مقاومت ایران در مورد مصوب ننگین مجلس رژیم طی اطلاعیه یی تأکید کرد: ”این مصوبه که مفهومی جز قانونی کردن اختناق مطلق ندارد قبل از هر چیز ضعف و شکنندگی مفرط رژیمی را نشان می دهد که در محاصره بحرانهای عمیق داخلی و خارجی، از خیزشهای بنیان کن مردمی به شدت وحشت دارد. خانم مریم رجوی، رئیس جمهور برگزیده مقاومت ایران در اجتماع عظیم ایرانیان در روز 6تیر امسال گفت: «آخوندها می گویند به درازا کشیدن عمر 35ساله رژیمشان، نشانه قدرت آنهاست. پاسخ ما این است: اعدام و شکنجه را متوقف کنید تا همه ببینند که این رژیم پوسیده حتی 35روز دوام نخواهد آورد“.
