گرداندن جوانان در شهر - آرشیو
|
رژیم آخوندی برای ایجاد جو رعب وسرکوب، بهطور مستمر عدهیی از جوانان را تحت عنوان اراذل و اوباش بهصورت تحقیرآمیزی در خیابانهای شهرهای مختلف کشور میگرداند و آنان را در انظار عمومی مورد ضرب و شتم و توهین و تحقیر قرارمیدهد.
اخیراً فیلم تکاندهندهیی از ضرب و شتم و شکنجه 4جوان و نوجوان توسط مأموران نیروی سرکوب انتظامی که پشت یک وانت بار سیار سوار شدهاند در شبکههای اجتماعی منتشر شده است. در این فیلم صحنههایی از تحقیر ضدانسانی، همراه با ضربوشتم این جوانان بهوسیله خوراندن اجباری برگ و علوفه به آنها و وادار کردنشان به غلطکردم گویی، دشنام به خودشان و درآوردن صدای حیوانات دیده میشود.
البته شکنجههای وحشیانه، تحقیر و انواع آزارهای ضدانسانی از بدو حاکمیت خمینی دجال و آخوندهای پسمانده از او در همه زندانها و بازداشتگاههای این رژیم ضدبشری رواج داشته و دارد و پدیده جدیدی نیست، اما شکنجه در چاردیواری زندانها یک حرف است و در ملأعام و در برابر انظار عمومی و فیلمبرداری از آن و انتشار آن، هر کدام مدار جدیدی در سیاستها و عملکردهای این رژیم است.
راستی جرم این جوانان چیست و درچه دادگاهی به اثبات رسیده؟ بر اساس کدام معیار انسانی و حقوقی و حتی بر اساس کدام قانون همین رژیم، جزای آنان تحقیر و ضرب و شتم و شکنجه در خیابان است؟ روشن است که همه این سؤالها در فاشیسم دینی حاکم، بهکلی زائد است؛ نظامی که تنها معیار و تنها اصل مقدس آن، حفظ نظام است و به تصریح خمینی، این اصل که اوجب واجبات است، اگر در تضاد با سایر اصول و احکام، حتی در تضاد با عبادات و واجبات شرعی قرار بگیرد، آنها را باطل و تعطیل میکند.
البته در این میان، برخی روزنامههای حکومتی که وظیفهشان آرایش و پیرایش این هیولای مردمخوار است، نق و نوقی میکنند تا چنین القا کنند که اینها کارهای خودسرانه تعدادی مأمور است و بالای نظام از آن بیخبر است و به آن رضا نداده است.
از جمله روزنامه حکومتی فرهیختگان نوشته است: «سال ۸۴ پس از اجرای طرح ارتقای امنیت اجتماعی و گرداندن اراذلواوباش با لباسها و وسایلی برای تمسخر در خیابان و ضرب و شتم آنها، این طرح مورد نقد برخی مسئولان و فعالان مدنی قرار گرفت، بهطوری که در قانون جدید مجازات اسلامی هر گونه هتکحرمت و بیحیثیت کردن متهم جرم محسوب میشود».
طبعا سردمداران رژیم به خوبی میدانند که این عمل جنایتکارانه، تا چه حد مورد تنفر مردم ایران و جامعه بینالمللی قرارمیگیرد، اما رژیم مجبوراست که به این کارهای ضدانسانی مبادرت کند زیرا سرکوب مردم به هر بهانه از ضروریات وجودی این نظام و حفظ آن است و بنا به سفارش خمینی دجال و خامنهای جنایتکار برای حفظ نظام هر جنایت و شقاوتی در حق مردم و انسانهای بیدفاع موجه است.
رژیم آخوندی به خوبی به این امر واقف است زمانی که از این اعمال جنایتکارانه دست بردارد آن روز فاتحه نظام خوانده است و با همه این جنایات درحق مردم و جوانان، از طرحهای سرکوبگرانهیی نظیر طرح به اصلاح مبارزه با اراذل واوباش طرفی نخواهد بست، این واقعیتی است که کارگزاران و رسانههای رژیم نیز ناگزیر به آن اعتراف میکنند.
سایت حکومتی تابناک (28آبان92) تحت عنوان «اراذل و اوباش تهران چه زمانی تمام میشوند» نوشت: ”چند سال است هر چند ماه، اراذل و اوباش تهران را میگیرند؛ در محل نمایششان میدهند و فرمانده انتظامی تهران نوید روزهای بدون اوباش را به تهرانیان میدهد. اما چرا این اراذل هرگز تمام نمیشوند؟“
خبری که در ادامه مطلب سایت تابناک آمده گویای آن است که مأموران سرکوبگر چطور یک فرد بیگناه و به قول معروف آبرو دار را بیدلیل در یک منطقه از تهران دستگیرمی کنند و در منطقه دیگری بهعنوان اراذل و اوباش در معرض دید عموم به نمایش میگذارند.
و همین امرباعث میشود که این جوانان دیگر نتوانند به زندگی عادی برگردند، زیرا شخصیت آنان آنچنان خرد میشود که توان بازسازی خود را برای ادامه یک زندگی عادی از دست میدهند.
اما بیشک زمانی فرا میرسد که همین رژیم مورد زیر پای جوانان و مردم قرارمیگیرد و به زبالهدان افکنده میشود.
اخیراً فیلم تکاندهندهیی از ضرب و شتم و شکنجه 4جوان و نوجوان توسط مأموران نیروی سرکوب انتظامی که پشت یک وانت بار سیار سوار شدهاند در شبکههای اجتماعی منتشر شده است. در این فیلم صحنههایی از تحقیر ضدانسانی، همراه با ضربوشتم این جوانان بهوسیله خوراندن اجباری برگ و علوفه به آنها و وادار کردنشان به غلطکردم گویی، دشنام به خودشان و درآوردن صدای حیوانات دیده میشود.
البته شکنجههای وحشیانه، تحقیر و انواع آزارهای ضدانسانی از بدو حاکمیت خمینی دجال و آخوندهای پسمانده از او در همه زندانها و بازداشتگاههای این رژیم ضدبشری رواج داشته و دارد و پدیده جدیدی نیست، اما شکنجه در چاردیواری زندانها یک حرف است و در ملأعام و در برابر انظار عمومی و فیلمبرداری از آن و انتشار آن، هر کدام مدار جدیدی در سیاستها و عملکردهای این رژیم است.
راستی جرم این جوانان چیست و درچه دادگاهی به اثبات رسیده؟ بر اساس کدام معیار انسانی و حقوقی و حتی بر اساس کدام قانون همین رژیم، جزای آنان تحقیر و ضرب و شتم و شکنجه در خیابان است؟ روشن است که همه این سؤالها در فاشیسم دینی حاکم، بهکلی زائد است؛ نظامی که تنها معیار و تنها اصل مقدس آن، حفظ نظام است و به تصریح خمینی، این اصل که اوجب واجبات است، اگر در تضاد با سایر اصول و احکام، حتی در تضاد با عبادات و واجبات شرعی قرار بگیرد، آنها را باطل و تعطیل میکند.
البته در این میان، برخی روزنامههای حکومتی که وظیفهشان آرایش و پیرایش این هیولای مردمخوار است، نق و نوقی میکنند تا چنین القا کنند که اینها کارهای خودسرانه تعدادی مأمور است و بالای نظام از آن بیخبر است و به آن رضا نداده است.
از جمله روزنامه حکومتی فرهیختگان نوشته است: «سال ۸۴ پس از اجرای طرح ارتقای امنیت اجتماعی و گرداندن اراذلواوباش با لباسها و وسایلی برای تمسخر در خیابان و ضرب و شتم آنها، این طرح مورد نقد برخی مسئولان و فعالان مدنی قرار گرفت، بهطوری که در قانون جدید مجازات اسلامی هر گونه هتکحرمت و بیحیثیت کردن متهم جرم محسوب میشود».
طبعا سردمداران رژیم به خوبی میدانند که این عمل جنایتکارانه، تا چه حد مورد تنفر مردم ایران و جامعه بینالمللی قرارمیگیرد، اما رژیم مجبوراست که به این کارهای ضدانسانی مبادرت کند زیرا سرکوب مردم به هر بهانه از ضروریات وجودی این نظام و حفظ آن است و بنا به سفارش خمینی دجال و خامنهای جنایتکار برای حفظ نظام هر جنایت و شقاوتی در حق مردم و انسانهای بیدفاع موجه است.
رژیم آخوندی به خوبی به این امر واقف است زمانی که از این اعمال جنایتکارانه دست بردارد آن روز فاتحه نظام خوانده است و با همه این جنایات درحق مردم و جوانان، از طرحهای سرکوبگرانهیی نظیر طرح به اصلاح مبارزه با اراذل واوباش طرفی نخواهد بست، این واقعیتی است که کارگزاران و رسانههای رژیم نیز ناگزیر به آن اعتراف میکنند.
سایت حکومتی تابناک (28آبان92) تحت عنوان «اراذل و اوباش تهران چه زمانی تمام میشوند» نوشت: ”چند سال است هر چند ماه، اراذل و اوباش تهران را میگیرند؛ در محل نمایششان میدهند و فرمانده انتظامی تهران نوید روزهای بدون اوباش را به تهرانیان میدهد. اما چرا این اراذل هرگز تمام نمیشوند؟“
خبری که در ادامه مطلب سایت تابناک آمده گویای آن است که مأموران سرکوبگر چطور یک فرد بیگناه و به قول معروف آبرو دار را بیدلیل در یک منطقه از تهران دستگیرمی کنند و در منطقه دیگری بهعنوان اراذل و اوباش در معرض دید عموم به نمایش میگذارند.
و همین امرباعث میشود که این جوانان دیگر نتوانند به زندگی عادی برگردند، زیرا شخصیت آنان آنچنان خرد میشود که توان بازسازی خود را برای ادامه یک زندگی عادی از دست میدهند.
اما بیشک زمانی فرا میرسد که همین رژیم مورد زیر پای جوانان و مردم قرارمیگیرد و به زبالهدان افکنده میشود.
http://www.mojahedin.org/news/145825
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen