نظرات و دیدگاه ها ناهيد همّت آبادي: و..... اول كلام بود

كلام و حرمت بي چون و چراي آن كه هركس بنا بر رسم روزگار و زمانه، حرمت و آداب اخلاق و فرهنگ فردي خويش، ارزش و شأن آن را نيز تماما به تمايل نگاهداشته و عدم پايبندي به آن را نيز نه اگر جرم و جنايت اما به درستي ناشي از فقدان پرنسيب انساني و اخلاقي فرد دانسته و بطور معمول او را از دايره مناسبات خاصي طرد ميكردند.

به بيان ساده و در يك كلام يعني، يك كلمه ميگفتي و عهدي به زبان جاري ميكردي و تمام و بدون اهميت مورد آن كه در باب مقوله اي مادي، معنوي و اخلاقي يا بسا مهمتر تا ساده ترين ميبود. اصلا جاري ساختن واژه ”آري“ بر زبان و قول قبول مورد آن، مثل رسوم مقدس اديان، آداب گزيده اخلاق و ايمان و انجام مناسك جاري اقوام يا باور انسان، وظيفه اي خودخواسته بر دوش آدمهاي نسل پيش ـ دو سه نسل گذشته و نه چندان دوردست ـ ميگذاشت كه شانه تهي كردن از زير بار آن حتي به تصادف گاهي مثل گناهي عظيم يا عذابي اليم بر جان و روان عهدشكن آوار ميشد و سنگيني بار روحي آن، فرد را از هم مي پاشيد. ـ صحبت البته از استثنا نيست، از قاعده است ـ ضمن اينكه البته رعايت حرمت كلام و حريم كلمه يعني قبول قول و قرار و پايبندي به آن نيز نه رفتن به محضر يا دفتر اسناد و نه خواندن و قبول قولنامه و امضا يا در صورت فقدان سواد خواندن و نوشتن، انگشت زدن پاي دفتر و دستك محضر يا دفتردار را ميطلبيد. يك كلمه ميگفتي به معناي قبول قول و قرار و تمام. تنها يك كلام.

 ادامه مطلب  كليپها  از لینک زیر

http://www.hambastegimeli.com/