نظرات و دیدگاه ها

علي معصومي: بهار، فصل تپش و پوياي تایخ ایجاد در 12 فروردين 1393

      «نشود نصيب جانت كه دمي قرار گيري/
      تب و تاب زندگاني به تو آشكار بادا/
      تپش است زندگاني، تپش است جاوداني/
      همه ذرّه‌ هاي خاكم دل بيقرار بادا».

    زمستان مي‌ بندد و مي‌ فرسايد و مظهر سكوت و ايستايي و واماندگي است. همه‌ چيز در زمستان تخته‌ بند مي ‌شود. امّا بهار به همۀ هستي جان مي ‌بخشد. در دل هر‌ ذرّه ذوق تپش و پويايي
    مي‌ دمد. همه‌ جا پويش است و بالندگي. زمستان ساحل است و بهار دريايي موج در‌ موج:
    «ساحل افتاده گفت گرچه بسي زيستم/
     هيچ نه معلوم شد آه كه من چيستم/
     موج ز خود‌رفته‌ يي تيز خراميد و گفت:/
     "هستم اگر مي‌روم گر نروم نيستم"».

  بهار درس زايندگي و جوشش و تپش مي ‌دهد؛ درس بيقراري و هر‌دم بيقرارتر شدن:
«چه كنم كه فطرت من به مقام درنسازد/
 دل ناصبور دارم چو صبا به لاله‌زاران/
 چو نظر قرار گيرد به نگار خوبرويي/
  تپد آن زمان دل من پي خوبترنگاري/
ز شرر ستاره جويم، ز ستاره آفتابي/
سرِ منزلي ندارم كه بميرم از قراري». 

http://www.hambastegimeli.com/