دولت احمدی نژاد، ظاهرا به هدف نزدیک کردن قیمت فرآورده های نفتی، گاز، برق، آب و نان در ایران به قیمت های بین المللی، با تصویب مجلس و صلاحدید شورای عالی امنیت رژیم، از دی ماه سال 89، مرحله اول طرح حذف یارانه های این کالاها و گران سازی شدید آنها را به اجرا درآورد. همراه با وارد آوردن این شوک قیمتی، برای تسکین گرانی شدید ناشی از این اقدام، مسکّن مالی زیرعنوان «یارانه نقدی» برای خانواده ها در نظر گرفتند. رفسنجانی، با آنکه به گواهی عملکردش با حذف سوبسیدها موافق است، درهمان ابتدای کار با اشاره به مسکّن پرداخت یارانه نقدی به مردم، در مورد جوهر سیاسی این طرح آشکارا اعلام کرد که این اقدام « گدا پروری» و وابسته سازی معیشت مردم به کمک مالی دولت است!. حالا پس ازگذشت سه سال وسه ماه ازاجرای مرحله اول این طرح، فاصله و شکاف بین ادعاهای اقتصادی_اجتماعی که درمورد «هدفمند سازی یارانه ها» داشتند با نتایج به دست آمده آنقدر زیاد شده که هدف اصلاحاتی آن را به کلی منتفی می کند و هدفگذاری سیاسی – امنیتی این طرح را برجسته می نماید. به هرحال این طرح درشرایطی روی دست دولت آخوند روحانی مانده است که این دولت با تنگنای مالی ناشی ازکاهش درآمد نفت و رکود اقتصادی دست به گریبان است. با این وجود مجلس و سایر ارکان حاکمیت به ملا حظات امنیتی، دولت روحانی را وادار کرده اند، به نوعی، اجرای این طرح را ادامه دهد. حال آنکه دولت روحانی دریافته که ادامه این طرح آنقدر با خطر و ریسک همراه است که آن را «حرکت درمیدان مین گذاری شده » تعبیرمی نماید!
ادامه مطلب كليپها از لینک زیر
http://www.hambastegimeli.com/
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen